چغندر قند:
چغندرقند گیاهی است دو ساله در سال اول ریشه تولید نموده و در سال دوم ساقه و گل و میوه ( بذر) می دهد. درمناطق نیمه خشک با آب و هوای مدیترانه ای این گیاه قادر است دوره رشد خود را در مدت یکسال حفظ کند. در این حالت می توان چغندر را در پائیز کشت کرده و در تابستان از آن بذرگیری نمود. رشد نمو چغندر را به سه مرحله می توان تقسیم نمود: الف) از کاشت تا سبز شدن ( جوانه زدن) ب) از جوانه زدن تا مرحله 16 برگی ( مرحله جوانی) ج) از مرحله 16 تا 40 برگی ( دوره میان سالی تا رسیدن کامل).
شرحی کلی درباره چغندر قند شرکت سهامی زراعی تربت جام:
ارقام محصول: برجیتا، پرشیا، دروتی، سمنتا، ایزابلا. C-روبوستوس،
زمان کاشت: آبان ماه
زمان برداشت: برداشت چغندرقند زمانی انجام می شود که دوره رشد گیاه پایان یافته وزن ریشه و درصد قند حداکثر باشد در این زمان رنگ برگها سبز مایل به زرد شده و معمولاً به حالت افتاده قرار می گیرند.برداشت این محصول در بهمن ماه است.
نوع کاشت:
روش خطی:
در این روش با استفاده از بذر افشانهای مخصوص بذر را روی خطوط موازی به فواصل مساوی و عمق برابر و معین می کارند سپس درزمین جویچه های آبیاری ( فارو) ایجاد نموده تا گیاهان از دو طرف آبیاری شده و در نتیجه آب هیچگاه به پای گیاه نمی رسد و در نتیجه اطراف طوقه و روی سطح فاروها سله ایجاد نشده و سرایت بیماری های گیاهی کمتر خواهد شد. علاوه بر آن عملیات تنک کردن، وجین، کود پاشی، سمپاشی، و برداشت به سهولت انجام گرفته و مقدار آب مصرفی به مراتب کمتر خواهد بود.
سطح زیر کشت: 300هکتار
میزان بذر مصرفی: 3یونیت در هر هکتار
متوسط عملکرد در واحد سطح: 50 – 65 تن در هکتار
تولید سالانه: 13000-15000 تن در سال
آفات مهم این محصول:
1- کرم برگ خوار چغندر ( کارادرینا) که برای مبارزه با آن می توان از امولسیون دیازینون 60 درصد به مقدار 1/5 کیلو در هکتار استفاده نمود. 2- شب پره زمستانی که برای مبارزه با آن می توان از طریق طعمه پاشی اقدام کرد. 3- مگس چغندر که برای مبارزه شیمیایی با آن می توان از دیازنیون 60 درصد به نسبت یک در هزار استفاده کرد. 4- بید چغندر ( پروانه لیتا) برای مبارزه با آن می توان با جمع آوری و سوزاندن بوته های باقیمانده و شخم عمیق و همچنین از سموم شیمیایی استفاده نمود.
بیماریها:
1) سفیدک سطحی چغندرقند که برای مبارزه با این قارچ می توان از روش زراعی و روش شیمیایی استفاده نمود. 2) بیماری سفیدک داخلی چغندر که روش مبارزه با آن تهیه واریته مقاوم و استفاده از ترکیبات شیمیایی است. 3) زنگ چغندر که روش مبارزه با آن روش زراعی و روش شیمیایی می باشد.
4) بیماری لکه گرد چغندر که مشابه موارد بالا روش زراعی و روش شیمیایی برای مبارزه با آن می باشد. 5) بیماری پوسیدگی قهوه ای ریشه. 6) بیماری ویروس موزائیک چغندرقند. 7) ویروس زردی چغندر. 8) بیماری پیچیدگی و تورم رگبرگهای چغندر. 9) بیماری پوسیدگی ریشه.
علفهای هرز: تاجریزی، سلمه تره. خارشتر، تاج خروس، پیچک.
راه مقابله با آفات: استفاده از سموم ، دیمیتوات، کنسالت و آوانت. و علفکش از نوع بتانال پروگرس.