دانشمندان بولیوی مطالعه‌ای را درباره سن آب water’s age انجام دادند که نشان می‌دهد تقریبا چه مدت منابع آبخوان طول می‌کشد تا دوباره پر شود. بر اساس این مطالعات هزاران سال طول می کشد تا محدودیت‌های توزیع آبخوان برطرف شود. به‌طور مشابه، آنها درباره آلاینده‌ها که می‌تواند تهدیدی برای آبخوان باشد و استفاده از آن سلامت را به خطر اندازد، مطالعه‌ای انجام دادند. در Purapurani، آلودگی تنها در یک منطقه محدود از آبخوان مشخص شده است و به احتمال زیاد مربوط به مخلوط شدن آب رودخانه با آب آبخوان است.

به گزارش ایانا از malaysiasun، Rafael Cortz مشاور وزارت محیط زیست و آب و مدرس دانشگاه سان‌آندرس گفت: “با انجام این مطالعات، باید برای محافظت از منابع آبخوان و اطمینان از پایداری و کیفیت آن کاری انجام دهیم.”

به‌عنوان گام بعدی، وی و تیمش که از دانشمندان هستند، برنامه‌ریزی برای طرح‌های شارژ آب مصنوعی برای تضمین عرضه پایدار آب باران را انجام می‌دهند. در این زمینه یک تیم از شیمیدانان و آب‌شناسان (هیدرولوژیست‌ها) با همکاری کار آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) کار می‌کنند.

Luis Aragus Aragus، آب‌شناس ایزوتوپ در بخش علوم فیزیکی و شیمیایی IAEA گفت: “در این پروژه متخصصان از رشته‌های مختلف، هیدرولوژیست‌ها و شیمیدانان گردهم آمدند. این در حالی است به‌طور معمول یک هیدرولوژیست ایزوتوپ و یک شیمیدان منابع آب را مطالعه نمی‌کنند، اما با این پرژه آنها تخصص خود را با هم رد و بدل می‌کنند.”

این تیم در حال حاضر کار روی روش‌های ایزوتوپی برای سفره‌های آب شهر Oruro انجام می‌دهد که مطالعات مشابه را در دیگر شهرستان‌ها بولیوی تکرار می‌کنند. بولیوی دارای پنج سفره اصلی و بزرگ آب شهری است، اما تنها سه سفره آبی تاکنون بررسی شده است. مطالعات هیدرولوژیکی که به‌تازگی توسط آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به‌دست‌آمده در کنفرانسی در سطح ملی مورد توجه قرار گرفته و همچنین دانشگاه‌ها به معرفی و شناساندن مفهوم ایزوتوپ هیدرولوژی (isotope hydrology) در برنامه‌های درسی خود اقدام کرده‌اند.

Rafael Cortz یادآور شد: “ما با پروژه رشد کرده‌ایم و آموختیم و اکنون حرکت را آغاز کرده‌ایم.”